سنجش ظرفیت سازمان برای انجام کارتیمی

ظرفیت و توانایی سازمان‌ برای انجام کارتیمی یکی از پیش‌نیازهای کارتیمی مؤثر و توسعه سازمان‌های تیم‌بنیان است. به‌طور سنّتی، اغلب صاحب‌نظران و اندیشمندان حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مدیریتی‌کشور بر این باور ند که ایرانیان توفیق چندانی در به‌انجام رساندن کارهای جمعی و تیمی ندارند. این مقاله چالش کارتیمی در ایران را در سطح تحلیل سازمان و از طریق سنجش و ارزیابی سازۀ ظرفیت ‌سازمانی برای کارتیمی مورد توجه قرار داده است. برای سنجش ظرفیت سازمانی کارتیمی از مدل تحلیلی سه‌شاخگی(شامل ابعاد رفتاری، ساختاری و زمینه‌ای) بهره‌گرفته شده است. برای این منظور در قالب پیمایشی مقطعی، با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای‌تصادفی تعداد 73 سازمان و شرکت ‌دولتی در سه حوزۀ سازمان‌های اجرایی، بیمارستانی و نظامی مورد مطالعه قرارگرفت. برای جمع‌آوری‌ داده‌ها از پرسشنامه‌ای با 64 گویه استفاده شده است که قابلیّت اعتماد آن از طریق ضریب‌آلفای کرونباخ و فن پیش‌آزمون و پس‌آزمون و روایی آن از طریق روایی محتوایی و روایی سازه مبتنی بر تحلیل‌عاملی تأییدی مورد ارزیابی و تأیید قرار گرفت. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نیز از آزمون t تک‌نمونه‌ای و تحلیل واریانس تک‌عامله استفاده شد.  یافته‌های این پژوهش حکایت از آن دارد که به‌طورکلّی، ظرفیت سازمانی برای کارتیمی در نمونۀ موردمطالعه از سازمان‌های دولتی‌کشور، کمتر از حد متوسط است. همچنین وضعیت ابعاد سه‌گانۀ موردسنجش در طیف 5 درجه‌ای لیکرت در بعد رفتاری با میانگین و انحراف‌معیار(64/2، 31/0)، بعد ساختاری(71/2، 25/0) و بعدزمینه‌ای(82/2، 38/0) گزارش شده است.